Pobieżnie nakreślona przed laty idea smutnej dyskoteki do dziś nie dawała mi spokoju. Rytmiczne podpieranie ściany pulsującej światłem odmienianym przez odcienie błękitu i purpury. Zatracenie się w impulsywnym tanecznym akcie powodowanym na wskroś przeszywającym, nieznajdującym ukojenia smutkiem lub zwyczajną melancholią — epizodem niewiary i pustki. Nieobecny wzrok zagubiony między obezwładniającym uczuciem tęsknoty za czymś, co kiedyś przez krótką tylko chwilę było zupełnie namacalne, ale nigdy już nie wróci a wbijającym w zapomnienie narkotyczno-alkoholowym upojeniem. Odurzające światło bijącego na oślep stroboskopu. Niewiara. Pustka. Melancholia. Tęsknota. Samotność. Niemiłość. Smutek.